Toen wij in 2006 op de Athenestraat kwamen wonen waren we heel blij met ons huis. We kwamen van een flat en gingen nu naar een huis met een voor- en achtertuin. Dat is een hele verbetering. We wonen met heel veel plezier in dit huis. Het is ruim, licht en het bevind zich in een redelijke staat. Althans, dat is nu het geval.
Toen we de woning accepteerden van de verhuurder (dat was toen nog de Woonmaatschappij) hadden we het zeker niet breed. Je let dan vooral op de grote lijnen. Maar naar verloop van tijd ging ons een ding wel irriteren: als we in ons huis rondliepen hoorden we altijd wel wat rammelen en als je langs de servieskast liep hoorde je de glazen tegen elkaar tikken. We kwamen er achter dat de vloer niet stabiel was en hebben toen Ymere gevraagd daar eens iemand voor langs te sturen. Het proces dat daarop volgde verdiende geen schoonheidsprijs.
Eerst werd iemand van onderhoudsbedrijf Etro gestuurd. Hij keek eens onder de vloer en kwam al snel tot de conclusie dat de balken onder de vloer in principe nog goed waren maar dat ze wat waren gekrompen. Ze komen dan wat lager te liggen en dat komt de stabiliteit niet ten goede. Hij zou twee mannen sturen op de balken ‘op te wiggen’.
Drie weken later kwamen twee monteurs langs. Ze kropen onder de vloer en kwamen tot een andere conclusie: de balken waren goed maar ze waren niet van de maat die tegenwoordig wordt aangehouden. De balken zouden van voor tot achter moeten worden vervangen. Maar dat konden ze wel in een dag doen als wij een beetje konden helpen met het verschuiven van de meubels. Daarna bleef het stil. Dat is vervelend want inmiddels weten we dat een instabiele vloer behoort tot de gebreken van de huurcommissie. Een die ertoe kan leiden dat de verhuurder de huur met 15% moet verlagen totdat het probleem verholpen is.
Nu zijn wij niet van snel opgeven dus we hebben er een paar extra telefoontjes tegenaan gegooid. Toch leidde dat niet tot werkzaamheden. Toen ik doorvroeg werd mij gezegd: het is een gebrek maar wij gaan er niets aan doen. Het is daarvoor niet ernstig genoeg.
Dat was het moment om een officiële klacht in te dienen. Want hoewel wij geen sociale huurwoning bezitten en wij dus geen gebruik kunnen maken van de huurcommissie moeten we er toch vanuit gaan dat het gebrek ernstig genoeg is om op te lossen. Daarop kreeg ik een telefoontje van de vastgoedregisseur. Hij maakte excuses en verzekerde me dat het binnen een paar weken opgelost zou worden.
Daarna volgt nog een proces van een paar maanden waarin gewikt en gewogen wordt door Ymere. Wat is de beste aanpak? Hoe gaan we dit oplossen enzovoort. Om een lang verhaal kort te maken, op zeker moment is de kogel door de kerk. Op de gehele benedenverdieping wordt een extra vloer gelegd van 2,5 cm dik. Deze wordt op de oude vloer geschroefd. Dat zou de nodige stabiliteit moeten geven. Inmiddels id deze operatie achter de rug.
Het heeft ons enorm verrast. Na de aanpassingen is het net of we een nieuw huis hebben. De vloer is inderdaad stabiel. Alle kasten staan recht (en hoeven niet meer aan de muur vastgezet te worden) en als we rondlopen is het verder gewoon stil in huis.
De impact van een instabiele vloer mag wat ons betreft niet meer onderschat worden. Het is terecht dat de huurcommissie dit gebrek in zo’n belangrijke categorie heeft geplaatst. Een stabiele vloer leidt direct tot een hoger woongenot.
Is dan alles naar wens verlopen? Nee. Het heeft om te beginnen veel te lang geduurd voordat er iets werd gedaan. Je moet kennelijk vasthoudend genoeg zijn en goedgebekt om iets voor elkaar te krijgen. Dat is gewoon niet terecht. En dan is er nog iets dat schade heet: het laminaat in de woonkamer, gang en keuken moest verwijderd worden. Daar hadden we nog best een paar jaar mee kunnen doen. Ymere wil daar geen vergoeding voor geven, zelfs niet op restwaarde-niveau. Op mijn tot driemaal toe herhaalde vraag om alsnog voor restwaardevergoeding in aanmerking te komen als deze werkzaamheden in de rest van de buurt projectmatig worden uitgevoerd komt geen antwoord. Maar daarvoor ga ik alsnog een klacht indienen. Je hoort op een vraag gewoon een antwoord te krijgen.
Fotoverantwoording:
Vallende kopjes: Paul van Os
Vloer: Jan van de Laar