Door: Cleo Ziengs Foto’s: Paul J. van Os
Het was mooi weer en ik had met Paul en Teo afgesproken bij een torenflat in Schalkwijk. We stapten goedgemutst de lift in mochten helemaal omhoog naar de bovenste verdieping. Daar stond Ellen met de deur al open. “Hai, hai, jullie zijn mooi op tijd, kom maar binnen.”
We keken om ons heen en zagen een heel gezellig appartement maar we werden alle drie meteen naar de ramen en het balkon gezogen. “Wat een uitzicht! Wauw!” We bleven maar in de verte staren tot Teo zei: ”o ja, wat onbeleefd, we kwamen voor jou Ellen, hahaha.” dat kon Ellen wel hebben. “O dat gebeurt wel vaker, ‘t is ook fantastisch. Kom zitten dan schenk ik ‘n bakkie in als jullie dat willen.”
Nou dat lieten we ons niet ontgaan natuurlijk en net zoals de vorige keer stelt Teo een paar vragen, maakt Paul een paar foto’s en maak ik de aantekeningen.
“Hoe is ‘t om zo hoog te wonen? Ik zag dat Cleo net bijna niet naar beneden durfde te kijken. Is het ook wel ‘s eng? De wind zal wel bulderen hier toch?”
“Jazeker, de wind kan behoorlijk tekeergaan. Daar moest ik wel aan wennen in het begin. De flat beweegt een beetje mee met de wind. De hanglampen schommelen aan het plafond en je voelt het als je loopt. Inmiddels heb ik aardige zeebenen. Hahaha. Verder vind ik het alleen maar helemaal super om hier te wonen. Echt, elke dag weer geniet ik van de ruimte om mij heen en het groen en het uitzicht op de stad. In mijn geest heeft dat ook ruimte gemaakt. Omdat ik zover kan kijken ben ik ook verder gaan denken lijkt ‘t. In mijn vorige woning die laag bij de grond was dacht ik veel aardser.”
“Mmm, inspirerend! Misschien moet ik ook ‘s proberen ergens op ‘n hoge plek in de stad te gaan wonen. Hoewel … met de huidige woningnood is verhuizen niet makkelijk” Overpeinsde Teo. “We leerden elkaar kennen bij de renovatie van deze toren. Dat is alweer een paar jaar geleden. Hoe kijk je daar nu op terug?”
“De hele buitenkant is aangepakt, de flat is gerenoveerd; de kozijnen, deuren en ramen zijn helemaal vernieuwd. Er is een update voor het verwarmingssysteem gekomen. Ze hebben echt wel hun best gedaan. Wat wel jammer is dat de hele aanpak zuinigjes aan was. Uiteindelijk draait het allemaal om geld terwijl we in de sociale sector zitten.”
“We hebben dat goed gedaan als bewonerscommissie. Ik kijk er wel positief op terug. Ik heb het met liefde gedaan. Ymere is wel een lastige partner geweest.”
“Tijdens de renovatie was ik het eerste aanspreekpunt voor alles. Ymere kwam eerst naar mij toe en ook de bewoners kwamen met alles wat ze kwijt wilden naar mij. Dat was wel pittig.” “Zou je het weer doen?” “In de bewonerscommissie gaan zitten als voorzitster? Ja dat denk ik wel. Het is n rol díe mij op het lijf geschreven is. Ik ben sociaal betrokken en hou van verbinden.”
“Als je met z’n allen in één groot gebouw woont, geeft dat dan ook ‘n gevoel van gemeenschap?”
“Het was ‘n 65+ flat. Nu zijn de afgelopen jaren veel ouderen overleden. Daar komen veel jongere mensen voor terug. Het is echt een sociale huurflat. Er wordt dus van alles bij elkaar gegooid. Je merkt dat jonger mensen druk zijn met hun eigen leven op te bouwen. Ik organiseer nog wel eens koffieochtenden voor alle bewoners maar er komen vooral ouderen op af.”
“Dat vindt De Waakvlam hartstikke leuk dat je die koffieochtend doet. Zo makkelijk om even te organiseren. Een grote tafel gezellig maken, koffie en wat lekkers. Wat heb je nog meer nodig? Je krijgt een beetje geld van ons. Wij schuiven ook aan. Verbinden en horen wat er speelt in een complex. Daar draait het om. Hoe zou je de jongere bewoners wel mee kunnen krijgen?”
“Als ik de mensen individueel spreek hoor ik wel ‘n behoefte. Misschien proberen om het tijdstip te verschuiven; misschien een borrel of een high-tea of nog iets anders. Het is zoeken naar sociale cohesie met de bewoners en hoe dit te organiseren.”
“Jullie hebben de tuin hieromheen samen met Ymere vormgegeven toch? Zou je daar ook iets kunnen organiseren voor bewoners?”
“Ja daar is een tuinarchitect voor aangeschreven. We mochten meekijken met de plannen en daar konden we onze mening over geven. Het is best mooi geworden vind ik. En er is plek om een BBQ te organiseren. Misschien is dat wel een goed idee maar daar heb ik wel hulp van anderen bij nodig.“ “Het ziet er altijd zo netjes uit hier”. “Ja daar houd ik me ook mee bezig. Soms helpen een paar oudere bewoners en soms de buurman Hein van de overkant. We zouden een prikclubje moeten oprichten”
We hebben dit stukje willen schrijven om Ellen in het zonnetje te zetten en omdat we ons waarschijnlijk allemaal wel realiseren hoe hard we mensen als Ellen nodig hebben. De mensen die hier en daar het verschil maken die bewoners helpen en verbinden. Het is veel prettiger wonen met Ellen in de buurt.
Als je bij jezelf denkt zoiets wil ik ook wel organiseren in mijn complex neem dan contact op met De Waakvlam. Misschien kunnen we elkaar helpen.